Amaç: Bu araştırma yoğun bakımda çalışan hemşirelerin ilaç-ilaç etkileşimi hakkındaki bilgi ve uygulama davranışlarını aynı zamanda değerlendirmek amacıyla yapılmıştır.
Materyal ve Metot: Bu çalışma 12 yoğun bakım servisinde vardiyalı olarak çalışan 186 yoğun bakım hemşireleri ile yapılmıştır. Veri toplamada kullanılan araçlar, “hemşire bilgi formu”, literatürden tarama ile oluşturulan araştırmacı tarafından hazırlanan “İlaç-ilaç etkileşimi anket formu” ve “hemşire gözlem formu” kullanılarak toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler bilgisayar ortamında, frekans, yüzde dağılımı ve Ki-kare testi kullanılarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin %87.6’sı kadın, %46.2’si 20-29 yaş aralığında, %75.8’i lisans mezunu hemşirelerdir. Hemşirelerin %43.5’i meslekte, %66.7’si aynı kurumda 0-5 yıldır çalışmaktadır. Hemşirelerin %84.4’ü gece-gündüz vardiyalı olarak çalışmakta olup %78’i hastanenin kadrolu hemşiresi olarak görev yapmaktadırlar. Yoğun bakımda çalışan hemşirelerin ilaç-ilaç etkileşiminde sık karşılaştıkları ilaç çiftleri incelendiğinde %76.3’ü bilmedikleri tespit edilmiştir. Hemşirelerin uyguladıkları ilaçlar incelendiğinde ise %34.4’ü hemşirenin potansiyel ilaç-ilaç etkileşimi uygulamaları gerçekleştirdikleri tespit edilmiştir. Hemşirelerin potansiyel ilaç-ilaç etkileşimi uygulaması ile çalışanın kadro durumu, çalışma şekli, kurumda çalışma süresi, meslekte çalışma süresi, yoğun bakım biriminde çalışma süresinin etkili olmadığı bulunmuştur. Hemşirelerin yaptıkları ilaç-ilaç etkileşimi uygulamaları ile yoğun bakım birimleri karşılaştırıldığında (p=0.043) aralarındaki farkın önemli olduğu saptanmıştır.
Sonuç: Hemşirelerin ilaç-ilaç etkileşimi ve çiftlerini bilmedikleri saptanmıştır. İlaç-ilaç etkileşimi uygulaması ile yoğun bakımlarda çalışan hemşirelerin arasında ilaç uygulama sıklığında farklılıklar saptanmıştır. Hemşirelere ilaç-ilaç etkileşimi hakkında eğitim verilmesi önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Hemşire, İlaç-İlaç Etkileşimi, Yoğun Bakım
|
