Türkiye’de çoğunlukla “iş yerinde psikolojik taciz”, “mobbing” ve “iş yerinde yıldırma” kavramları sıklıkla kullanılmaktadır. Ülkemizde mobbingle ile ilgili çalışmalar 2000’li yıllardan itibaren yapılmaya başlanmıştır. Bu yıllarda ortaya koyulan çalışmalar daha çok mobbingi kavramsal bir boyut olarak ele almaktadır. Mobbing bir kavram olarak, ilk defa Ankara’da 8. İş Mahkemesi’nin 2006 yılında Şubat ayında alınan karar ile yargıya girmiştir. Son yıllarda yapılan çalışmalar mobbingin kavramsal boyutunun incelenmesinin yanında görgül araştırma sayısında da artış olduğunu göstermektedir. Mobbingle ilgili çok sayıda önemli araştırmalar yapılmıştır. Ülkemizde mobbingin yaygın görüldüğü alanlardan biri de sağlık sektörüdür. Mobbinge uğrayan kişiler psikolojik olarak olumsuz etkilenmektedirler. Bu durum bireylerin mesleklerini terk etmelerine hatta yaşamlarına bile son vermelerine yol açabilmektedir. Bireylerin işlerini kaybetme korkusu ya da daha farklı sebeplerle dile getirilemeyen mobbingin böylece ispat edilebilmesi de zorlaşmaktadır. Geleneksel toplum yapısına sahip Türkiye gibi ülkelerde, mobbinge maruz kalındığının ifade edilmesi bile bireyin psikolojik olarak sıkıntılı bir sürece girmesine yol açabilmektedir. Mobbing Türk Hukuku’nda açıkça düzenlenmiş bir kavram olarak tanımlanmamaktadır. Türkiye’de mobbinge konu olan olayların derinlenmesine incelenerek, yasalar tarafından yeni düzenlemelerle ele alınması mobbingle mücadele konusunda fayda sağlayacaktır. Türkiye’deki yasal mevzuatta yer alan maddelerin; dolaylı ya da doğrudan mobbing ile ilişkisini inceleme; Türkiye’deki mobbingin dünü ve bugününe dair fikir edinmemizde fayda sağlayacaktır. Bunlar mevzuattaki 1982 Anayasası, İş Kanunu, Türk Medeni Kanunu, Borçlar Kanunu ve Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanunu, Başbakanlık Genelgesinde yer alan mobbingle ilişkili maddelerden oluşmaktadır
Anahtar Kelimeler: Mobbing, Mobbing yasal mevzuat, Türkiye’de mobbing.
|
